મુંબઈ માં લાસ્ટ દિવસ

મારી હસતી મારી પાછળ એ રીતે વિસરાઈ ગઈ
આંગળી જળમાંથી નીકળી ને જગા પુરાઈ ગઈ.
– ઓજસ પાલનપુરી

            આજે મુંબઈ ઓફીસ માં લાસ્ટ દિવસ છે. અને કાલે સાંજે મુંબઈ માં પણ. જીંદગી ના ૧૮૮૭ દિવસ (૫ વર્ષ ને ૨ મહિના) મુંબઈ માં રહ્યો. ઘણું શીખવા નું મળ્યું, બહુ જ જાજા અનુભવ પણ થયા     ( સારા અને ખરાબ પણ ). ઘણી બધી યાદો લઇ ને જઈ રહ્યો છું મુંબઈ ની, બહુ જ સારા મિત્રો અને શુભેચ્છકો પણ મળ્યા છે. ઓફીસ માં ટ્રાન્સફર મળી અને સાથે બહુ જ ટુંકો સમયગાળો મળ્યો નવી જગ્યા એ જોઈન કરવા નો. એટલે બધા મિત્રો ને શુભેચ્છકો ને મળવા નું શક્ય પણ નથી બન્યું એનો અફસોસ રહેશે. સામાન પણ બહુ જ બધો હતો, અડધો તો બે દિવસ પહેલા મારો મિત્ર આવ્યો હતો એની સાથે મોકલી દીધો હતો, એટલે હવે એટલી નીરાત છે. મુંબઈ માં ઘણા બધા રૂમ પાર્ટનર મળ્યા, જે હું તમને દરેક નો અલગ અલગ પરિચય કરાવીશ. 

             મુંબઈ છોડી રાજકોટ જવા માટે બહુ જ મનોમંથન કર્યું હતું, પછી મક્કમ બની ને નિર્ણય લઇ લીધો. હવે એના ફાયદા અને ગેરફાયદા તો ત્યાં ગયા પછી જ ખબર પડશે. પણ એક વાત નો સંતોષ થશે કે ૧૧ વરસ પછી મમ્મી પપ્પા સાથે રહેવા મળશે. જાજો સમય એકલો રહી ને હવે હું પણ થાક્યો હતો. અને એમની પણ તબિયત સારી નથી રેતી હવે, તો એ પણ બહુ કેતા હતા. પણ ત્યાં ગયા પછી બધી જ આઝાદી છીનવાય જવાની છે મારી. મારે અહી કોઈને હું ક્યાં જાવ છું, ક્યારે આવીશ જેવા પ્રશ્નો ના જવાબ નાતા આપવા પડતા, પણ હવે એ બધું શરુ થવાનું છે. એ બધું જ વિગતે જણાવીશ. ચાલો અત્યારે તો અહી થી જ આપની રજા માંગું છું. 

            હા એક વાત કેવા ની તો ભૂલી જ ગયો. મુંબઈ ને અને મારા બધા જ મુંબઈના મિત્રો તથા શુભેચ્છકો ને એક જ વિનંતી કરું છું કે શરૂઆત ની શાયરી ની જેમ મને ભૂલી ના જતાઅને મારી કોઈ ભૂલ થઇ ગઈ હોઈ તો માફ કરી દેજો અને તમારા આશીર્વાદ અને સાથ સહકાર મને હમેશા રાજકોટ બેઠા પણ મળે એવી પ્રાથના કરું છું. મારી મુંબઈ માં શરૂઆત બહુજ સારી થઇ હતી એની જેમજ મારો મુંબઈ નો છેવટ નો સમય પણ સારો ગયો છે જેનો સંપૂર્ણ જશ મારા રૂમ પાર્ટનર અને મારા સાથી કર્મચારીઓ નો બહુ જ મોટો હાથ છે કે એ બધા એ મને એમના પરિવાર ની જેમ મારી સંભાળ રાખી છે અને મને દરેક મુશ્કેલી માં સાથ આપ્યો છે. આપણા નાનાથી નાના અનુભવમાં માનવતાનો આખો ઈતિહાસ છુપાયેલો હોય છે એવું આ બધા એ સાબિત કર્યું છે. 

અમારી આપને દરકાર તો છે,
ખુદાનો શુક્ર થોડો પ્યાર તો છે. 

ચેતન ઠકરાર

 

 

હું સવાર ને રોજ પૂછું છું

હું સવાર ને રોજ પૂછું છું

સવાર તું રોજે પડે છે

તો તને વાગતું નથી?

સવાર કહે, વાગે તો છે જ

પણ ઝાકળ બની ને રડું છું

એ કોઈને સમજાતું નથી.

 

 

ગુજરાતી ભાષાની કમાલ

ગુજરાતી ભાષાની કમાલ

(૧) કોઈના ઉપર ‘દયા’ કરી હોય તો ‘યાદ’ ના રાખો.

(૨) શાળામાં ‘સર’ છે પણ ભણવામાં ‘રસ’ નથી.

(૩) દરજી સરખા અંતરે ‘જગા’ રાખી ‘ગાજ’ કરે છે. 

(૪) ‘ભલા’ કામ કરનારને હંમેશા ‘લાભ’ થાય છે.

(૫) ‘લોભ’ વૃતિ ધરાવનાર કદી ‘ભલો’ નથી હોતો.

(૬) ‘જામ’ હોય તો સૌ કોઈને ‘મજા’ પડી જાય.

(૭) ‘વાદ’ કરો તો પછી ‘દવા’ ની જરૂર પડે.

(૮) વ્યસન ‘તજી’ દેવામાં જ તમારી ‘જીત’ થશે.

      અને અંતે 

(૯) ‘લોન’ એટલે ‘ન લો’.

 

યાદ છે.

તારી દરેક શબ્દ યાદ છે,
તારી દરેક વાત યાદ છે.

મળ્યા જ્યાં પહેલી વાર,
તારી તે શેરી યાદ છે.

કર્યો હતો પહેલો ઍકરાર,
બગીચાનો બાંકડો યાદ છે.

તેં કર્યો કબ્જો મન ઉપર,
મને તે તારીખ યાદ છે.

વિતાવ્યા જે ક્ષણો સાથે,
તે દરેક ઘડી યાદ છે.

મન બદ્લાયુ તારુ પછી,
તે ખરાબ ક્ષણ યાદો છે.

મનાવી મેં તને રડી રડી,
રડી હતી તુય યાદ છે.

છોડ્યો મને વિના કારણ,
જુદાઈની તે ઘડી યાદ છે.

હું તો રાહ જોઈશ જીવુ ત્યાં સુધી,
શું તનેય મારો પ્રેમ યાદ છે ?

 

તૂ મળી જાય.

કાયમનો મુસાફર બનાવી દીધો તારી જુદાઈઍ,
દરબદર ભટકું છું કે કદાચ ક્યાંક તૂ મળી જાય.

શ્વપ્નો અને કલ્પનાઓમાં તો તૂ મળે છે કાયમ,
હકીકતમાં પણ હવે કદાચ ક્યાંક તૂ મળી જાય.

શોધીને થાકું છું ને ફરી તારી યાદો ઝંઝોડે મને,
શોધતા શોધતા મને કદાચ ક્યાંક તૂ મળી જાય.

રાતના અંધારામાં અથડાઉં છું ઘરની દીવાલોથી,

ઘરમાં જ મારા મને કદાચ ક્યાંક તૂ મળી જાય.

હ્રદય અને મન મારુ હોતુ’તૂ ઘર તારુ ,
ઈશ્વર સાંભળે અને કદાચ ક્યાંક તૂ મળી જાય.

 

ફૂલ તો ખીલ્યા પ્રેમના પણ જિંદગીમાં સજાવી ન શક્યા.

કચવાટ મનના સમયસર જીભ પર આવી ન શક્યા ,
મનથી જેને ચાહ્યા તેને કદી પ્રેમ સમજાવી ન શક્યા,
મળે છે મનનો માણિગર બહું ઓછાને આ દુનિયામાં,
ફૂલ તો ખીલ્યા પ્રેમના પણ જિંદગીમાં સજાવી ન શક્યા.

 

મળી ગઈ.

જીવનને અઢળક ખુશીઓથી ભરી ગઈ,
તારા પ્રેમની આ ખુશી કમાલ કરી ગઈ.

સુખોનો અભાવ હતો તારા આવ્યા પહેલા,
તૂ આવી તો જાણે કિસ્મત પણ ડરી ગઈ.

દરેક દ્રશ્ય હવે રંગીન થયુ બ્રહ્માંડ પરનુ,
તારા આગમનથી જાણે દિશાઓ ફરી ગઈ.

પાનખરથી વધુ સૂકુ હતુ જીવન ભૂતકાળમાં,
તૂ મળી અને જાણે મને વસંત મળી ગઈ.

 

ડરું છું.

હું છું તારો તો પણ કેમ,
તને કૈંક કહેવાથી ડરું છું,

પ્રેમમાં હશે શ્રધ્ધા ઓછી,
તને ગુમાવવાથી ડરું છું.

કરશે અળગો મને તુજથી,
તેથી હું મરવાથી ડરું છું.

લાગે ન નજર પ્રેમને કદી,
સાથે ચાલવાથી ડરું છું.

જીવન તેવુ જેમાં તૂ ન હો,
તેને હું જીવવાથી ડરું છું.

તૂ હારે અને તોજ હું જીતું,
તો તેવા જીતવાથી ડરું છું.

 

રાખ્યા છે અમે

સુખમાં જ સાથ આપે છે આ દુનિયા મિત્રો
તેટલે જ બધા આંસુ સંતાડી રાખ્યા છે અમે.

કદાચ કોઈની પ્રાર્થના કામય લાગી જાય,
શ્વપ્નોને હજી પણ જીવાડી રાખ્યા છે અમે.

આવશે જ પાછા વળી વિખૂટા જે પડ્યા છે,
દિવડા આશાના સળગાવી રાખ્યા છે અમે.

આવીને દુખી ન થાય જોઈને મારા ઝખ્મો,
બધાજ ઝખ્મો હવે મટાડી રાખ્યા છે અમે.

મિલન તો થવુ જ રહ્યુ શક વિના ,
નસીબ બનાવનારને મનાવી રાખ્યા છે અમે.

 

નજીક

નજીક તેટલા હતા તે જાણે મારી આત્મા હોય,
પણ તેય બદલાઈ ગયા સમય બદલાય તેમ.

 

ધીરે ધીરે

તમે ન આવ્યા ક્યારેય કેમ,
તમારી યાદ આવી ધીરે ધીરે.

યાદ નથી ક્યારે હસ્યો હોઇશ,
આંસુની રેલ આવી ધીરે ધીરે.

હકીકત છે કે તમે નથી અહીં,
કહ્યુ શ્વપ્નોમાં આવી ધીરે ધીરે.

અઘરુ છે લખવુ તમારા વીના,
નવી કવિતા આવી ધીરે ધીરે.

જિંદગી ક્યારેય નહીં આવી,
બસ મૌત આવી ધીરે ધીરે.

 

કજોડુ

કજોડુ લાગતુ હતુ ખરેખર મિત્રો,
મારુ અને સુખનુ,

હવે જુઓ કેવી જામે છે જોડી
મારી અને દુખની.

 

તેવી ઈચ્છા છે

ચંદ્રને વાહન બનાવી તને બેસાડું તેની પર,
તેવી ઈચ્છા છે

હું ફુલ બનું અને પછી તૂ સુંઘે હાથમાં લઈ,
તેવી ઈચ્છા છે

તૂ સુવે જ્યારે રાત્રે, આખી રાત તને જોયા કરું,
તેવી ઈચ્છા છે

સૂર્યની આજુબાજુ તને ઍક ચક્કર મરાવુ,
તેવી ઈચ્છા છે

તારા દરેક વિચાર તૂ બોલ તે પહેલા જાણી જાઉં,
તેવી ઈચ્છા છે

વાદળોની પથારી બનાવી બેસીયે ઉપર સાથે,
તેવી ઈચ્છા છે

ગુલાબના ફુલ બિછાવુ, તૂ જ્યાં જ્યાં પગ મૂકે,
તેવી ઈચ્છા છે

તારી દરેક પ્રાર્થના ઈશ્વર સ્વીકારે દર વખતે,
તેવી ઈચ્છા છે

 

એકડે એક થી દસ

એકડો સાવ સળેખડો ને બગડો ડીલે તગડો
બંને બથ્મબત્થા બાઝી કરતા મોટો ઝઘડો

તગડો તાળી પાડે ને નાચે તા તા થય

ચોગડાની ઢીલી ચડ્ડી સરરર ઉતારી ગઈ

પાંચડો પેંડા ખાતો એની છગડો તાણે ચોટી

સાતડો છાનો માનો એની લઇ ગયો લંગોટી

આઠડાને ધક્કો મારી નવડો કહેતો ખાસ

એકડે મીંડે દસ વાગ્યા, ત્યાં આવી સ્કુલ ની બસ.

– રમેશ પારેખ

 

મને ગમશે…

તમારું સ્મિત બની લહેરાઇ જવાનું મને ગમશે,
તમારાં આંસુ થઇ લૂંછાઇ જવાનું મને ગમશે…
તમારી શેરીમાં આવીને પહેલા જોઇ લઉં તમને,
ગમે ત્યાં એ પછી ફંટાઇ જાવાનું મને ગમશે…
જગતમાં એમ તો હું ક્યાંય રોકાતો નથી કિન્તુ,
તમે જો રોકશો, રોકાઇ જાવાનું મને ગમશે…